با کودکان دیرآموز چه کنیم؟
راهکارهای برخورد با دانش آموز دیر آموز
دیرآموزان انگیزه بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی، ناامیدی و پایین آمدن عزتنفس آنها در مدرسه میشود.
من معلم هستم و یک دانشآموز بسیار پرخاشگر و دیرآموز دارم که مشکلات زیادی برای کلاس به وجود آورده است و دائماً با بقیه بچه ها و من دعوا دارد لطفاً بنده را راهنمایی کنید که با چه روشهایی میتوانم او را کنترل کنم؟
توجه داشته باشید که نگرش کودکان دیرآموز، به مدرسه و تحصیل معمولاً منفی است. تعداد غیبتهای آنان بیشتر است و در بسیاری از موارد از سوی معلم و همکلاسان خود طرد میشوند. گاهی این دانش آموزان تعارضهای اجتماعی خود را به شکل پرخاشگری نشان میدهند چراکه در هنگام مواجهه با بحرانهای بین فردی و شخصیساز و کارهای ناکارآمدی برای مقابله در پیش میگیرند.
دیرآموزان انگیزه بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی، ناامیدی و پایین آمدن عزتنفس آنها در مدرسه میشود.
تجربه شکست مکرر در کلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسان و روشهای نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را بهشدت کاهش میدهد.
این کودکان از مشکلات رفتاری خود آگاه نیستند و نمیتوانند عواطف خود را بهطور مناسب ابراز کنند. چراکه از کشف مشکل آنها ناتوانیم و آموزشهای لازم را در برخورد با این کودکان ندیدهایم. البته مسلم است که کار با دانش آموزان دیرآموز باید دور از نگرش منفی و تعصب صورت بگیرد.
باید این نگرش در جامعه آموزشی و خانواده ایجاد شود که دیرآموزان متعلق به جامعه عادی هستند و استثنایی تلقی نمیشوند؛ بهعبارتدیگر اگر یک کودک دیرآموز آموزشی درست نبیند و سرانجام با برچسب استثنایی وارد مراکز ویژه شود نشاندهنده ناکارآمد بودن روش آموزشی است.
والدین باید نقش خود را بهعنوان معلمان طولانیمدت کودک، بپذیرند و پذیرفتن این نقش مستلزم آن است که بین خانه و مدرسه همکاری و ارتباط بیشتر و فعالتری ایجاد شود؛ بنابراین شما بهعنوان معلم این دانشآموز باید آموزش مناسب و دورههای مربوطه را بگذرانید و دارای شناخت کافی از کودکان و نحوه ارتباط با خانوادههای آنان باشید.
تجربه شکست مکرر در کلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسان و روشهای نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را بهشدت کاهش میدهد.
در حال حاضر بهترین کمک به این کودک آن است که خانواده بهطور مؤثر با شما همکاری کرده و شما هم از این همکاری استقبال کنید. این کودک در کلاس جایی قرار گیرد که شما خیلی بیشتر به او سر بزنید و حتی گاهی آموزش انفرادی به او دهید و بهتدریج کودک را درگیر فعالیتهای گروهی و دروس جمعی نمایید.
پیشرفت این کودک بهصورت هفتگی ثبت شود و حتماً از وجود یک مشاور کمک گرفته شود.
کوچکترین پیشرفت او را تقویت کنید و در کلاس مورد تشویق قرار دهید. فقط به تواناییهای آموزشی او توجه نکنید بلکه اگر توانایی خاصی در زمینهٔ های دیگر دارد حتماً آن را تشویق کنید و در جمع ابراز نمایید.
با او رابطه نزدیک و عاطفی برقرار کنید و نگذارید بیش از این در کلاس سرخورده شود.
ضمناً در آموزش به او به این نکات توجه کنید:
- برای آموختن به او به راهنمایی شفاهی و آموزش کلامی بسنده نکنید، او نیازمند رهبری عملی توأم هم هست.- او را آزاد بگذارید و از کندی حرکاتش ناشکیبا نشوید و به خاطر عملکرد ناشیانهاش فرصت کسب تجربه و یادگیری را از او سلب نکنید.
- در آموزش به او در انتظار معجزه نباشید تا از کوشش و مبارزه در آموختن او مأیوس نشوید.
- به او فرصت بدهید تا کارهایش را خود انجام دهد و آهنگ کند رفتارش را پذیرا باشید و بهتعجیل وادارش نکنید.
- صبورانه بگذارید میزان سرعتش را خود تعیین کند تا بداند در پناه صبر شما خواهد آموخت.
- او را سرزنش نکنید چراکه او به علت عدم توانایی مستحق ملامت نیست و اندک پیشرفتش را مقدمه پیشرفت دیگر تلقی کنید.
- ضمناً در کلاس حتماً به وی مسئولیت زیاد دهید و اجازه دهید که در کلاس و مدرسه احساس کند که مهم و ارزشمند است.
منبع: پرسش و پاسخ های عمومی مشاوره شیوه های تربیتی مرکز مشاوره تبیان